Immunomodulerende Geneesmiddelen (IMID's)

Immunomodulerende medicijnen (IMID's) zijn belangrijk bij de behandeling van multipel myeloom. Deze medicijnen zijn onder andere thalidomide, lenalidomide en pomalidomide. Tegenwoordig worden in de klinische praktijk alleen lenalidomide en pomalidomide gebruikt.

Hoe deze middelen precies werken is onbekend. Het is echter duidelijk dat IMID's via verschillende mechanismen werken. Studies geven aan dat IMID's in staat zijn om myelomacellen direct te vernietigen en de functie van normale immuunsysteemcellen om myelomacellen te identificeren en te doden, te verbeteren. Daarnaast onderdrukken IMID's de vorming van nieuwe bloedvaten (angiogenese), wat de overleving, groei en verspreiding van myelomacellen belemmert. Verder verminderen IMID's de productie van celsignaalmoleculen die ontstekingen bevorderen en veranderen ze het beenmerg zodanig dat het de groei en overleving van myelomacellen niet langer ondersteunt.

Veel voorkomende bijwerkingen die kunnen optreden bij patiënten die behandeld worden met IMID's zijn vermoeidheid, constipatie of diarree, huiduitslag en een verlaagd niveau van witte en rode bloedcellen. Daarnaast verhogen IMID's het risico op trombose en kunnen ze perifere neuropathie veroorzaken (een tintelend gevoel in vingers en tenen als gevolg van zenuwbeschadiging). Belangrijk is dat IMID's niet gebruikt mogen worden bij zwangere vrouwen of op het moment van conceptie, omdat deze middelen ernstige geboorteafwijkingen kunnen veroorzaken.