Proteasoom Inhibitoren (PIs)

Proteasoom inhibitoren (PI's) zijn een soort geneesmiddelen die de functie van het proteasoom blokkeren. Het proteasoom werkt als een "afvalverwerker" in cellen en breekt overtollige of beschadigde eiwitten af. Dit afbraakproces produceert korte peptiden die gerecycled kunnen worden om nieuwe eiwitten te vormen. Dit afbraakproces produceert korte peptiden die kunnen worden gerecycled om nieuwe eiwitten te vormen.

Wanneer een gezonde cel een teveel aan eiwitten produceert, breekt het proteasoom deze onnodige eiwitten af en elimineert deze. Als dit proces wordt verstoord, stapelen eiwitten zich op in de cel, wat leidt tot celdood. Multiple myeloom cellen produceren een overmaat aan eiwitten die M-eiwitten worden genoemd. Omdat deze eiwitten nutteloos zijn, moeten ze worden verwerkt door het proteasoom. Als gevolg hiervan vertonen multipel myeloomcellen (en kankercellen in het algemeen) een hogere proteasoomactiviteit. Door de activiteit van het proteasoom te remmen, stapelen M-eiwitten zich op in de cel, waardoor de celdood in myelomacellen wordt geïnduceerd.

Op dit moment worden drie verschillende PI's gebruikt voor de behandeling van patiënten met multipel myeloom: bortezomib, carfilzomib en ixazomib. Net als alle andere antikankermiddelen hebben PI's een aantal bijwerkingen. Deze omvatten gastro-intestinale problemen (bijv. misselijkheid, braken, diarree, constipatie), rugpijn en zwelling van handen en voeten. Daarnaast kunnen PI's het niveau van bloedplaatjes in het bloed verlagen, waardoor patiënten gemakkelijk blauwe plekken krijgen of bloeden. Bij een deel van de patiënten kunnen PI's ook schade veroorzaken aan bepaalde zenuwen, wat kan leiden tot gevoelloosheid of een tintelend gevoel in vingers en tenen (perifere neuropathie).